Site icon Archifau Cymru

Dylanwad Ffrainc ar adfywiad yr iaith Gymraeg yng Nghaerdydd

Mae Casgliadau Arbennig ac Archifau Prifysgol Caerdydd yn aml yn cynnal cyfleoedd ymchwil â thâl i fyfyrwyr o ystod o ddisgyblaethau academaidd i weithio ar ein casgliadau archifol. Rydym wedi bod yn ffodus i gael Pip Bartlett a Katy Stone am y ddau haf diwethaf, myfyrwyr Ieithoedd Modern sydd wedi gweithio ar archif teulu Barbier fel rhan o Raglen Cyfleoedd Ymchwil Israddedig Caerdydd (CUROP).

“Ah! Madame, let your daughter speak ze Welsh tongue and they are ir-ree-zeest-ible”
Evening Express, 28ain Gorffennaf 1894

 

 

Mae’r archif hon, a gafaelwyd yn ddiweddar, yn cynnwys cannoedd o lythyrau a chardiau post a gyfnewidiwyd gan y teulu Franco-Brydeinig rhwng 1860-1924, gyda’r rheini sy’n ymestyn dros y blynyddoedd Rhyfel Byd Cyntaf o ddiddordeb arbennig. Gwaith Pip a Katy oedd i drefnu, disgrifio, a phecynnu’r deunyddiau’n ddiogel, gan ddefnyddio eu sgiliau Ffrangeg i gyfieithu a dehongli’r llythyrau.

Myfyrwraig Pip Bartlett yn gweithio ar archif Barbier.

Yr Athro Paul E. E. Barbier oedd y darlithydd cyntaf mewn Ffrangeg a benodwyd i Goleg Prifysgol De Cymru a Sir Fynwy, y sefydliad a daeth yn ddiweddarach yn Brifysgol Caerdydd. Wedi iddo ymgartrefu yng Nghaerdydd, parhaodd ei wraig Euphémie a’u hwyth o blant i gyfathrebu gyda’u gilydd yn Ffrangeg, a bu’n gweithio’n agos gyda chymdeithasau Ffrangeg amrywiol ym Mhrydain, megis Société Franco-Britannique de Caerdydd.

Roedd Barbier yn aelod parchus o staff, ac roedd ganddo enw cydnabyddedig yn y gymuned ehangach yng Nghaerdydd. Ar ôl symud i Gymru gyda’i deulu ym 1883, gwnaeth ymdrech i gymryd rhan mewn cymdeithasau diwylliannol lleol ac roedd ganddo ddiddordeb arbennig yn yr iaith Gymraeg. Mae’r archif yn tystio i’w ymrwymiad parhaus i’r Gymraeg trwy gydol ei amser yn y brifddinas.

O 1897, roedd Barbier ar y pwyllgor ar gyfer yr Eisteddfod Genedlaethol, a chyfrannodd at gyfres o erthyglau papur newydd lle honnwyd bod ‘ysbryd y genedl Gymreig yn ddiolchgar i ddiwylliant yr Eisteddfod’.

Gwraig Barbier – Euphémie – a’i merch Marie y tu allan i’w cartref yn Rhodfa’r Amgueddfa.

Pan agorodd Prifysgol De Cymru a Sir Fynwy gyntaf ym 1883, nid oedd dewis i astudio Cymraeg. Fodd bynnag, mab Barbier oedd un o’r myfyrwyr cyntaf i gwblhau gradd Meistr mewn Ffrangeg a Chymraeg – gan awgrymu y gallai Barbier fod wedi cael rhywbeth i’w wneud ag arloesi astudiaethau Cymreig yn y Brifysgol.

Mae tystiolaeth o erthyglau papur newydd yn dangos bod Barbier hefyd yn cyflwyno darlithoedd dylanwadol am yr iaith Gymraeg a diwylliant Cymraeg. Roedd ei angerdd am yr iaith mor heintus, roedd y papurau lleol wedi cynnwys cartŵn o fenywod ifanc yn awyddus i ddysgu Cymraeg: M. Barbier’s remarks are producing results. Inspired by his advice as to the potentiality of Welsh as a vehicle and instrument of tender passion, a number of Cardiff ladies who are on the borderland of old maidenhood, have set their heads together with a view of learning the language of Eden.’ (Evening Express, 1 Awst 1894).

Mae erthygl yn y South Wales Echo (2 Chwefror 1899) yn adrodd am un o’r darlithoedd cyhoeddus hyn: ‘Fy argraffiadau o Gymru a Chymraeg’. Yn ôl yr erthygl, roedd ‘presenoldeb llawn’ ac roedd y ddarlith ‘yn llawn hiwmor a swyn llenyddol’. Mae’r erthygl yn nodi’r dyfyniad gwych yma gan Barbier: ‘if French is the language of men, German of soldiers, Spanish of God’s Saints, Italian of women and English of birds, surely Welsh is that of angels!’

Alison Harvey, Casgliadau Arbennig ac Archifau Prifysgol Caerdydd

Exit mobile version